Początek lat czterdziestych. Bella, ozdoba międzywojennych salonów Berlina i Paryża, trafia do getta w Warszawie. Tuż przed jego likwidacją zostaje przeprowadzona do otwockiego, które rzekomo ma ocaleć. Wkrótce jednak i tutaj zaczyna się rzeź. Bella, cudem unikając kul, znajduje schronienie w rowie ciągnącym się wzdłuż drutów kolczastych. Tam dostrzega ją Danusia, córka kowala z pobliskiego Dobrzyńca...

Mimo apokaliptycznej scenerii książka skrzy się humorem. Bella nie przestaje fantazjować w żadnych okolicznościach. Jest jak Szeherezada - opowiada, aby przeżyć. Znakomita powieść i jedno z najbardziej niezwykłych świadectw Holokaustu.